AMAÇ: Bu çalışmada idiopatik veya travmatik periferik fasiyal sinir paralizisi sonrası gelişen sinkinezilerin elektrofizyolojik bulgularla ilişkisi araştırıldı.
YÖNTEMLER: Bu kesitsel retrospektif çalışma toplamda 131 hasta (61 erkek, 70 kadın; ort yaş 41.9±17.7 yıl; dağılım 11-80 yıl) ile January 2016 - April 2022 tarihleri arasında yapıldı. Periferik fasiyal paralizinin ilk 10 günü içinde başvuran ve bir yıl düzenli takipleri yapılan 35 hasta ile son beş yıl içinde sinkinezi nedeniyle başvurup takip edilen 96 hasta çalışmaya dahil edildi. Tüm hastaların elektrofizyolojik incelemeleri; fasiyal sinirin direkt uyarımı, göz kırpma refleks yanıtları ve iğne elektromiyografi (EMG)'sinden oluşuyordu. Fasiyal sinirin direkt uyarımı, değişik yüz kaslarından kayıtlama ve bu kasların iğne EMG incelemeleri ile sinirdeki lif dejenerasyonunun şiddeti saptandı. Sinkinezi, refleks yanıtlar ve iğne EMG yardımı ile tespit edildi.
BULGULAR: Çalışmamızda sinkinezinin altı hastada birinci aydan itibaren, yedi hastada ise ikinci aydan itibaren başladığı refleks yanıtlar yardımı ile tespit edildi. Hastalardaki en yaygın belirtiler, “ağız kaslarının istemli kasılmasıyla gözün kapanması” ve “istemli göz kapatma ile ağız kaslarının kasılması” idi. Ayrıca üç hastada çiğneme hareketi ile, bir hastada yutma ile ortaya çıkan sinkinezi saptandı. Fasiyal paralizinin şiddeti ile sinkinezi şiddeti arasında anlamlı bir klinik ilişki gözlendi. Sinkinezinin şiddeti ve iğne EMG'si bulguları arasında da anlamlı bir ilişki vardı.
SONUÇ: Çalışmaya dahil edilen periferik fasiyal paralizi hastalarının büyük bölümünde değişik şiddetlerde sinkinezi geliştiği ve trigeminal-fasiyal beyin sapı refleks incelemeleri ile bu sinkinezinin ilk aylarda ortaya koyulabileceği kanaatine varıldı.

OBJECTIVE: In this study, the relationship between synkinesis that developed after idiopathic or traumatic peripheral facial nerve palsy and electrophysiological findings was investigated.
METHODS: This cross sectional retrospective study was conducted with a total of 131 patients (61 males, 70 females; mean age: 41.9±17.7 years; range 11 to 80 years) between Ocak 2016 and Nisan 2022. The study included 35 patients who applied within the first 10 days after peripheral facial paralysis and were followed up regularly for one year and 96 patients who presented for synkinesia in the last five years. Electrophysiological examinations of all patients consisted of direct stimulation of the facial nerve, blink reflex responses, and needle electromyography (EMG). The severity of nerve fiber degeneration was determined by direct stimulation of the facial nerve, recording of different facial muscles, and needle EMG examinations of these muscles. Synkinesia was detected via reflex responses and needle EMG.
RESULTS: In our study, it was determined that synkinesis started from the first month in six patients and from the second month in seven patients with the help of reflex responses. The most common symptoms in patients were “blinking with the voluntary contraction of the mouth muscles” and “twitching of the mouth muscles with the voluntary closure of the eyes.” In addition, synkinesis was detected in three patients with chewing movement and in one patient with swallowing. A significant clinical correlation was observed between the severity of facial palsy and the severity of synkinesis. There was also a significant correlation between the severity of synkinesis and needle EMG findings.
CONCLUSION: It was concluded that most of the peripheral facial paralysis cases included in the study developed synkinesia of varying severity and that this synkinesis could be demonstrated in the first months via trigeminal-facial brainstem reflex examinations.